هنگامی که صدف ها کشت می شوند، می توانند منطقه ای را انتخاب کنند که سطح آب نسبتا کم است، تا کیفیت آب شفاف تر شود.هنگامی که کیفیت آب نسبتاً شفاف باشد، برای مدیریت اساسی و مشاهده کیفیت آب راحت تر خواهد بود. یک خط پرورش دریایی را می توان در وسط کل منطقه ثابت کرد و سپس روی خط مشخص کرد.هنگامی که سطح آب تغییر می کند، آب می تواند مستقیماً تا محل مشخص شده بالا رود و عمق معمولی برای کشاورزی مناسب است. در تابستان حدود 30 سانتی متر آب و در زمستان حدود 40 سانتی متر مناسب است.

هر طناب نیز باید ثابت باشد و به تراکم کشت توجه شود.اصولاً داشتن 6 صدف روی هر طناب مناسب است.تعداد زیاد صدف ها برای رشد مفید نیستند. به طور کلی، طول طناب باید مطابق با تراکم کشت باشد و فاصله هر طناب باید معقول باشد تا از درهم تنیدگی بین طناب پرورشی و طناب جلوگیری شود. که برای رشد آنها مساعد نیست. همچنین مزایا و معایب زیادی برای این روش کشت طناب وجود دارد.مزیت این است که کشاورزان می توانند عمق کشت را به میل خود با توجه به تغییر فصل تنظیم کنند تا صدف ها بهتر رشد کنند.

نسبت به روش های دیگر، این نوع آبزی پروری، نیازهای آب نسبتا کم عمق و شرایط آبزی پروری نسبتاً ساده خواهد بود، اساساً کشاورزان می خواهند آن را انجام دهند. تا زمانی که طناب مستقیماً بالا کشیده شود، کشاورزی می تواند انجام شود.مدیریت روزانه نیز بسیار مهم است.در مقایسه با روش های دیگر، کشاورزی ساده تر است و هزینه نیروی کار نیز به طور اساسی کاهش می یابد. با این حال، این روش پرورش نیز دارای اشکالاتی است، زیرا پایداری آن نسبتا ضعیف است و صدف های طناب همیشه در معرض خطر افتادن هستند.به محض وقوع سقوط، زیان بزرگی برای کشاورزان خواهد بود.

پیشنهادات تولید کنندگان طناب دریانوردی: در برخی از شرایط محیطی شدید، مقاومت صدف ها در برابر بلایای مختلف به ویژه کم است، بنابراین هنگامی که برخی از حیوانات درنده ظاهر می شوند، به راحتی ضربه می خورند و تحت تاثیر قرار می گیرند. به خصوص زمانی که برخی از انگل ها در زیر آب وجود دارند، صدف هیچ گونه توانایی مقاومتی ندارد، فقط می تواند اجازه دهد این انگل ها به آرامی خود را خورده و در نتیجه تأثیر زیادی بر پرورش صدف داشته باشند.